Σχεδόν ένα χρόνο μετά το μεγάλο σοκ, ο Τζίτζι Μπουφόν συνεχίζει να… προκαλεί. Τουλάχιστον εκείνους που τον λάτρεψαν και θα ήθελαν για αυτόν ένα διαφορετικό ποδοσφαιρικό τέλος από εκείνο που ο ίδιος φαίνεται πως επιθυμεί.
Ήταν το καλοκαίρι του 2018, που ο θρυλικός Ιταλός γκολκίπερ είχε την ευκαιρία να περάσει στην ιστορία, ανακοινώνοντας –υποτίθεται- το τέλος μιας τεράστιας καριέρας που τα είχε σχεδόν όλα, με εξαίρεση (και μεγάλο παράπονο) την μη κατάκτηση ενός Champions League.
Πάντως δεν θα ήταν ούτε ο πρώτος ούτε φυσικά ο τελευταίος της λίστας των πραγματικά μεγάλων που θα του συνέβαινε κάτι τέτοιο. Δεν είναι και λίγες οι περιπτώσεις που η απώλεια ενός τίτλου λειτούργησε υπέρ αυτών των ποδοσφαιριστών, μεγαλώνοντας τον μύθο τους αντί να τον μικρύνει, με κορυφαίο παράδειγμα όλων τον αξεπέραστο Γιόχαν Κρόιφ που δεν στέφθηκε ούτε πρωταθλητής Ευρώπης ούτε κόσμου, παραμένοντας ο βασιλιάς μιας «βασίλισσας δίχως στέμμα», όπως χαρακτηρίστηκε η εθνική Ολλανδίας.
Ένα χρόνο μετά την απρόσμενη απόφασή του να συνεχίσει να αγωνίζεται, αλλά αυτή τη φορά για λογαριασμό της Παρί Σεν Ζερμέν, και μετά την άκομψη διακοπή της συνεργασίας τους, ο Τζίτζι επιμένει. Η τελευταία δήλωση του μάνατζέρ του, μας ενημέρωσε πως στα 41 του χρόνια ο Μπουφόν ψάχνει ομάδα και θέλει να παραμείνει σε όσο το δυνατόν υψηλότερο επίπεδο ανταγωνισμού.
Προφανώς και μπορεί να κάνει ό,τι θέλει και να διαχειριστεί με οποιοδήποτε τρόπο το brand name του και την υστεροφημία του. Και φυσικά μοιάζει πραγματικά φαιδρό μέχρι δακρύων ένας… δημοσιογραφίσκος να απευθύνεται σε έναν ποδοσφαιριστή του μεγέθους του Μπουφόν και μάλιστα σε προστακτική (!) ζητώντας του να βάλει ένα τέλος στην καριέρα του.
Υπάρχει πάντα το ενδεχόμενο ο Τζίτζι να ακολουθήσει άλλα παραδείγματα «εραστών» της μπάλας (άλλοι λένε του χρήματος) και να γίνει ένας νέος Ριβάλντο, που έφτασε στο σημείο να παίξει μέχρι την Ανγκόλα, αλλά η αλήθεια είναι πως η εικόνα τόσο τεράστιων προσωπικοτήτων ξεθωριάζει, ανεξάρτητα από τα κίνητρα και τις αιτίες που τους διατηρούν στο παιχνίδι.
Κάθε «αντίο» είναι δύσκολο σε αυτή την ζωή. Και για έναν αθλητή ίσως είναι ακόμη χειρότερο το να μπορέσει να φανταστεί τον εαυτό του χωρίς την έξαψη που δημιουργεί η (βαρετή για εμάς τους υπόλοιπους) δική του καθημερινότητα, η οποία περιλαμβάνει αγώνες, φώτα, συνεντεύξεις, γκλάμουρ.
Στην πραγματικότητα ο Μπουφόν μοιάζει δέσμιος της εξάρτησης που δημιουργείται από όλα αυτά που του συμβαίνουν εδώ και 25 χρόνια που παίζει μπάλα. Δεν μπορεί να λειτουργήσει και να υπάρξει έξω από το ποδόσφαιορ. Ή, τουλάχιστον, δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι έχει δύο δρόμους. Είτε να το πάρει απόφαση, έστω κι αργά, είτε να συνεχίσει αυτό που κάνει, αγνοώντας τα σημάδια διάβρωσης του χρόνου στα αντανακλαστικά του και τις παραινέσεις (σαν ετούτη εδώ) όσων επιμένουν να τον θυμούνται ως αρχηγό της Γιουβέντους και της εθνικής Ιταλίας και όχι ως περιπλανώμενο μισθοφόρο.
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
